Wypadki przy pracy – jak dbać o własne prawa.

Chorobami zawodowymi są choroby wymienione w rozporządzeniu Rady Ministrów. Choroba zawodowa to m.in. ołowica, zatrucie substancją chemiczną, astma oskrzelowa, choroba popromienna, przewlekłe choroby układu ruchu, zespół rowka nerwu łokciowego, ubytek słuchu spowodowany hałasem, gorączka metaliczna.

Ogólnie choroby zawodowe można opisać jako choroby, które powstały wskutek działania czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy. Powstają najczęściej podczas stałego przebywania w niedogodnej pozycji ciała, regularnego wykonywania forsownych czynności lub ciągłego przebywania w otoczeniu zawierającym czynniki szkodliwe dla zdrowia. Zgłoszenie podejrzenia choroby zawodowej pracownika lub byłego pracownika oraz jej rozpoznanie powinno nastąpić w okresie jego zatrudnienia w narażeniu zawodowym lub po zakończeniu pracy w tym narażeniu.

Z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej możemy wystąpić o świadczenia takie jak: zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne, rentę z tytułu niezdolności do pracy, w tym renta szkoleniowa, dodatek pielęgnacyjny, pokrycie kosztów leczenia z zakresu stomatologii (implanty kraków) i szczepień ochronnych bądź zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne w zakresie określonym ustawą. Wszystkiego tego można dokonać w przychodni: do strony.

Za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie spowodowane przyczyną zewnętrzną, powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z wykonywaną pracą. Bezpośrednio po otrzymaniu informacji o zaistniałym wypadku pracodawca jest zobowiązany do powołania zespołu powypadkowego, który natychmiastowo powinien przystąpić do ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku. Zespół ustala również czy do wypadku doszło w związku z wykonywaną pracą i przedstawia umowny czas pracy poszkodowanego. Ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie lub renta. Badania takie przeprowadzają różni lekarze: szczegóły. Przy ustalaniu podstawy wymiaru renty z tytułu niezdolności do pracy stosuje się przepisy art. 15 ustawy emerytalnej. W tej ustawie znajdziemy również informację dotyczącą podstawy wymiaru emerytury.

Firmy zatrudniające co najmniej 20 osób nie mogą zwolnić pracowników, wręczając im po prostu wypowiedzenia, jeśli przyczyna redukcji jest po stronie pracodawcy. Zanim to nastąpi, pracodawca powinien przeprowadzić procedurę przewidzianą w ustawie o zwolnieniach grupowych. Pracownicy korzystają wtedy z praw jakie niosą zwolnienia grupowe. Przedsiębiorcy rozwiązujący umowę o pracę z pracownikami, w czasie zwolnień grupowych, muszą wypłacić im odprawę pieniężną. Odprawa wypłacana może być z puli przeznaczonej na fundusz świadczeń socjalnych. Pracodawca powinien również uregulować wszystkie inne płatności takie jak np. wynagrodzenie za przepracowane godziny nadliczbowe oraz za niewykorzystany urlop.